نهال انجیر زرد

مشخصات نهال انجیر زرد

نهال انجیر زرد با محصولاتی مرغوب و محبوب از بهترین انواع نهال انجیر است. این نهال قدمت بسیار طولانی دارد. این نهال غیر بومی است و متعلق به آسیای غربی و نواحی مدیترانه است. اما زادگاه اصلی آن، شهر ترکیه است به همین دلیل گاهی اوقات با عنوان نهال انجیر زرد ترکیه نیز شناخته می‌شود. اما امروزه این نهال در تمام دنیا، به میزان بسیار بالایی کشت می‌شود. در واقع این نهال پر کشت‌ترین رقم انجیر در تمام دنیا است و به عنوان بهترین نوع انجیر به شمار می‌رود.

در ایران نیز، نهال انجیر زرد کشت فراوانی دارد. به ویژه در استان فارس و مخصوصا شهرستان استهبان، این نهال به میزان بسیار زیادی کشت می‌شود. مسئله جالبی که وجود دارد این است که انجیرهایی که در منطقه استهبان پرورش داده می‌شوند، نسبت به انجیرهای زردی که در ترکیه پرورش داده شده، کیفیت بسیار بالاتری دارند.

محصول نهال انجیر زرد ترکیه به صورت تازه و خشکبار مصرف می‌گردد. خشکبار این انجیر بهترین و مرغوبترین نوع انجیر خشک است. به همین دلیل از بهترین و محبوترین انواع نهال انجیر است که باغداران به آن توجه می‌نمایند.

مشخصات محصول نهال انجیر زرد

محصول نهال انجیر زرد بسیار درشت است. این انجیرها به اندازه گردو و یا کمی بزرگتر از آن هستند. همان گونه که از نام انجیر مشخص است به رنگ زرد هستند. بافت داخلی انجیر نرم و آبدار است و به رنگ سفید و یا کرمی است. پوست رویی انجیر بسیار نازک است به همین دلیل هضم آن بسیار راحت است.

طعم انجیر زرد شیرین و لذیذ است و از خوشمزه‌ترین انواع انجیر برای مصرف به صورت تازه است. خشکباری که از این انجیر تهیه می‌شود، بهترین نوع انجیر خشک در بازار است و بیشترین میزان صادرات را به خود اختصاص داده است. برخی از باغداران، با تولید انبوه انجیر و خشک کردن آن، به صادرات محصولات خود به دیگر کشورها اقدام می‌کنند.

باردهی درختان انجیر زرد

پس از اینکه نهال انجیر زرد را تهیه می‌کنید و در باغ خود می‌کارید، از سال دوم یا سوم نهال شروع به باردهی می‌کند. در سالهای ابتدایی میزان باردهی نهال انجیر اندک است، اما هنگامی که نهال به پنج الی هفت سالگی می‌رسد میزان بازدهی آن به حداکثر می‌رسد. البته توجه داشته باشید که میزان بازدهی این نهال در شرایط آب و هوایی مختلف، تفاوت دارد. برای مثال، اگر نهال در مناطق گرم و خشک کاشته شود، بیشترین بازده را خواهد داشت.

به طور کلی میزان بازدهی نهال انجیر زرد بسیار بالا است. این نهال در طول سال سه بار محصول دهی می‌کند. محصول دهی نهال انجیر زرد از اوایل تابستان شروع شده و تا پاییز ادامه دارد.

نهال انجیر زرد قدرت رشد بسیار بالایی دارد. درخت بالغ انجیر زرد تا ارتفاع 9 الی 10 متر قد می‌کشند. رشد درخت انجیر زرد به این صورت است که 3 الی 4 تنه اصلی دارد. رشد عرضی این درخت نیز بالا است. تاج درخت مدور و متراکم است.

در کنار مزایای فراوانی که برای نهال انجیر زرد ذکر شد، باید این مسئله را یادآور شد که این نهال نسبت به دیگر ارقام، عمر مفید کوتاه‌تری داد. عمر مفید این درختان 20 الی 25 سال است. اما با توجه به اینکه میزان بازدهی این نهال بسیار بالا است، باغداران همواره اعتقاد دارند که پرورش این نهال بسیار سودآور و تجاری است.

مناطق کاشت نهال انجیر زرد

در این بخش به این مسئله می‌پردازیم که کدام مناطق برای پرورش نهال انجیر زرد مناسب است. این نهال برای رشد بهینه به تابستان‌های گرم و خشک و زمستان‌های ملایم نیاز دارد. به همین دلیل در مناطق گرم و خشک بهترین عملکرد و بازدهی را از خود نشان می‌دهد. در مناطق نیمه گرمسیر و معتدل نیز عملکرد این نهال، قابل قبول است.

نیاز سرمایی نهال انجیر زرد حدود 220 الی 350 ساعت سرمای زیر 7 درجه سانتی گراد است. با توجه به پایین بودن نیاز سرمایی نهال، در مناطق گرمسیر نیز، نیاز سرمایی نهال تامین می‌شود. نهال پس از اینکه از خواب زمستانی برمی‌خیزد، شکوفه می‌دهد. این نهال از ارقام دیرگل است. به همین دلیل، از سرمای دیررس در امان می‌ماند. این نهال در هنگام بلوغ نیز مقاومت بسیار بالایی در برابر سرمای زمستان دارد. اما کاشت این نهال در مناطق سردسیر مناسب نیست؛ زیرا این نهال جوان در سالهایی ابتدایی پس از کاشت به شدت نسبت به سرمای هوا حساس است. نهال جوان در سرمای منفی 9 درجه از بین می‌رود.

همچنین نهال انجیر زرد نسبت به رطوبت بیش از حد خاک حساس است. در واقع اگر خاک رطوبت زیادی داشته باشد، ریشه نهال پوسیده خواهد شد. به همین دلیل کاشت این نهال در مناطقی که میزان بارندگی سالیانه بیش از 800 میلی متر است، توصیه نمی‌شود. علاوه بر این بارندگی در زمان گلدهی نهال ممکن است باعث اختلال در روند گرده افشانی نهال انجیر زرد شود. نهال باید در منطقه‌ای کاشت شود که در زمان گلدهی این نهال، بارندگی نداشته باشد.

ارتفاع منطقه کاشت از سطح دریا در عملکرد نهال انجیر زرد تاثیرگذار است. منطقه کاشت نباید بیشتر از 1800 متر از سطح دریا ارتفاع داشته باشد.

کاشت نهال انجیر زرد ترکیه

نهال انجیر زرد نسبت به جنس خاک حساسیت زیادی ندارد و در اغلب انواع خاک قابلیت رشد دارد. این نهال در خاک‌های شنی، لومی و رسی رشد می‌کند. همچنین خاک‌های شور و خشک را نیز به خوبی تحمل می‌کند. اما این نهال زمانی بهترین عملکرد را خواهد داشت که در خاک شنی رسی با اسیدیته 6 الی 7.5 کاشته شود.

تاج نهال انجیر زرد تراکم بسیار بالایی دارد. این نهال برای عملیات فتوسنتز و رشد خود نیازمند دریافت مستقیم نور خورشید است. بنابراین نهال انجیر زرد باید با فاصله استاندارد از یکدیگر کاشته شوند. طبق بررسی‌های صورت گرفته، بهترین الگو برای کاشت نهال انجیر زرد ترکیه الگوی مربعی 4*4 متر می‌باشد.

همچنین توجه داشته باشید که نهال انجیر زرد ترکیه خود بارور نیست و نیاز به کاشت رقم گرده افشان دارد. گرده افشان مناسب برای این نهال، نهال انجیر سفید است. عملیات گرده افشانی این نهال انجیر با کمک حشرات صورت می‌گیرد. یک از مهمترین این حشرات از خانواده کالسیدیده است.

نگهداری نهال انجیر زرد

برای پرورش نهال انجیر زرد، آشنایی با اصول نگهداری این نهال ضروری است. اولین مورد از مواد نگهداری نهال انجیر زرد دقت و توجه در آبیاری نهال است. این نهال تا حدود زیادی در برابر کم آبی و خشکی مقاوم است. نهال در سال اول کاشت باید دو بار در هفته آبیاری گردد. اما پس از اینکه نهال بالغ شد و ریشه آن در خاک گسترس یافت، فاصله آبیاری افزایش می‌یابد.

میزان آبیاری نهال انجیر زرد را در فصول مختلف تفاوت دارد. در فصل بهار، هر 10 روز یکبار نهال را آبیاری کنید. اما در ماههای تیر، مرداد، شهریور و مهر نهال را هفته‌ای یکبار آبیاری نمایید. همچنین میزان بارندگی منطقه نیز در میزان آبیاری نهال موثر است. اگر بارندگی منطقه زیاد باشد، نهال نیاز به آبیاری مصنوعی ندارد.

خاک منطقه کشت نیز یکی دیگر از مواردی است که در میزان آبیاری نهال انجیر زرد ترکیه موثر است. اگر نهال انجیر در خاک سنگین مانند خاک رس کاشته شود، به دلیل حفظ رطوبت خاک به مدت بیشتر، باید فواصل آبیاری را افزایش داد. اما اگر نهال در خاک شنی کاشته شود، به دلیل جذب سریع آب، باید فاصله دو دوره آبیاری را کاهش داد.

یکی دیگر از مواردی که در نگهداری نهال انجیر زرد و افزایش بازدهی آن اهمیت داد، هرس نهال است. در سال اول باید نهال را سربرداری کرد تا تاج آن تشکیل شود. اما در سال‌های بعدی شاخه‌های اضافی که در اطراف ریشه و تنه نهال رشد کرده‌اند، باید حذف گردند. هرس نهال احتمال ابتلا به آفات و بیماری را به شدت کاهش می‌دهد.