نهال انجیر استهبان

مشخصات نهال انجیر استهبان

نهال انجیر استهبان از ارقام پیوندی و اصلاح شده است. این نهال بومی ایران می‌باشد. همان گونه که نام نهال مشخص است، زادگاه آن شهرستان استهبان از استان فارس است. این نهال امروزه بهترین رقم نهال انجیر می‌باشد که میزان کشت بسیار بالایی دارد؛ زیرا میزان بازدهی بسیار بالایی دارد. همچنین این نهال بسیار مقاوم است و پرورش آن پیچیدگی کمی دارد.

محصول نهال انجیر استهبان به صورت تازه و خشک مصرف می‌شود. مصرف این دو محصول برای سلامتی بسیار مفید است. به همین دلیل، بازار فروش فوق العاده بالایی دارد. این عامل سبب شده است که کاشت این نهال انجیر بسیار تجاری و سودآور باشد. در ادامه به معرفی کامل این نهال و محصول آن می‌پردازیم.

مشخصات محصول انجیر استهبان

محصول نهال انجیر استهبان کشیده و تخم مرغی شکل است. اندازه انجیرها متوسط بوده و شبیه به توپ تنیس کوچک می‌باشد. هر انجیر حدود 40 گرم است. پوست انجیر مخملی می‌باشد. انجیر استهبان قبل از اینکه کاملا برسد، سبز کمرنگ است، اما پس از اینکه رسید زرد می‌شود. درون بافت این انجیر رگه‌های قرمز وجود دارد.

انجیر استهبان بسیار شیرین می‌باشد و یکی از بهترین و مرغوب‌ترین انواع انجیر برای خشک کردن است. انجیر استهبان خشک به رنگ سفید است و خواص بی شماری دارد. طعم این انجیر برای تازه خوری نیز بی‌نظیر است.

باردهی درخت انجیر استهبان

نهال انجیر استهبان در حالت معمول در چهار سالگی شروع به باردهی می‌کند. در سال پنجم، میزان بازدهی نهال توجیه اقتصادی خواهد داشت. اما اگر نهال اصلاح شده (رقم ژنوتیپ) آن را تهیه کنید، بازدهی نهال از سال اول آغاز می‌شود. این نهال یکی از پر بازده‌ترین ارقام است. از هر هکتار از زمین زیر کشت نهال انجیر استهبان حدود ۱۰ الی ۱۳ تن انجیر مرغوب برداشت می‌شود. البته اگر نهال به روش دیمی کاشته شود، میزان باردهی نسبتاً کمتر خواهد شد.

محصول نهال انجیر استهبان در ماه شهریور قابل برداشت است. بافت این انجیر بسیار نرم است. بنابراین در هنگام برداشت انجیرها دقت کنید که له نشوند و آسیب نبیند. اگر تصمیم دارید محصول این نهال را خشک کنید و سپس به فروش برسانید، نباید انجیرها را در هنگام رسیدن برداشت کنید. اجازه دهید انجیرها بر روی درخت باقی بمانند تا نیمه خشک شوند. سپس انجیرها را بچینید و در برابر نور خورشید پهن کنید تا کاملاً خشک شود.

نهال انجیر استهبان رشد متوسط دارد. ارتفاع درخت حداکثر به ۶ الی ۶.۵ متر می‌رسد. عمر اقتصادی این درخت حدود 20 سال است.

مناطق کاشت نهال انجیر استهبان

نهال انجیر استهبان در مناطق مختلف عملکرد متفاوتی را از خود نشان می‌دهد. این نهال باید در منطقه‌ای کاشته شود که با ویژگی‌های آن سازگار باشد. این نهال در برابر سرما مقاومت بسیار پایینی دارد؛ به همین دلیل، کاشت آن در مناطق سردسیر، نیمه سردسیر و کوهستانی به هیچ وجه توصیه نمی‌شود. در صورت کاشت نهال انجیر در این مناطق، سرما به بافت نهال آسیب زده و از بین خواهد رفت.

نهال انجیر استهبان در برابر گرما مقاومت نسبتا خوبی را از خود نشان می‌دهد. نیاز سرمایی این نهال حدود ۱۰۰ الی ۳۰۰ ساعت دمای زیر ۷ درجه سانتی گراد است. با توجه به اینکه این نیاز سرمایی کم است و در مناطق معتدل و نیمه گرمسیر نیز تامین می‌شود، توصیه می‌گردد که نهال را در این مناطق بکارید تا بیشترین بهره‌وری را داشته باشید. به طور کلی، نهال انجیر استهبان زمستان‌های نسبتا سرد و تابستان‌های گرم را می‌پسندد.

علاوه بر شرایط آب و هوایی، ارتفاع منطقه از سطح دریا نیز بر عملکرد نهال انجیر استهبان تاثیر می‌گذارد. بهترین ارتفاع برای کاشت این نهال، ارتفاع ۲۰۰ الی ۱۸۰۰ متر بالاتر از سطح دریا است.

مسئله دیگری که در تعیین مناسب بودن منطقه برای پرورش نهال انجیر استهبان اهمیت دارد، حساسیت محصولات نسبت به بارندگی در فصل تابستان و به خصوص در زمان محصول‌دهی نهال است. بارندگی باعث از بین رفتن محصولات خواهد شد. بنابراین، مناطقی که احتمال بارش باران در فصل تابستان وجود دارد، کاشت این نهال توصیه نمی‌گردد.

کاشت نهال انجیر استهبان

قبل از اینکه در زمین مورد نظر خود اقدام به کاشت نهال انجیر استهبان نمایید، باید از مناسب بودن خاک اطمینان کسب کنید. کیفیت خاک بر روی رشد و عملکرد نهال و طعم و کیفیت محصولات تاثیر می‌گذارد. اگر نهال در خاک مرطوب و سنگین کاشته شود، انجیرها ترک خورده و طعم آنها نامطلوب می‌شود.

بهترین خاک برای پرورش نهال انجیر استهبان، خاک شنی لمونی است که بافت سبک دارد. خاک باید عمق زیادی داشته باشد تا ریشه به راحتی در خاک نفوذ کند و نهال رشد مطلوب داشته باشد. قبل از کاشت نهال باید زمین را تا عمق 2 متر شخم بزنید. نمونه خاک را به آزمایشگاه خاک جهاد کشاورزی ببرید تا کمبودهای آن تعیین شود. سپس با استفاده از کودهای مناسب خاک را تقویت کنید.

نهال انجیر استهبان برای اینکه محصولات شیرین‌تر و درشت‌تری داشته باشد باید نور خورشید را به صورت مستقیم دریافت کند. بنابراین باید نهال‌ها در فاصله مناسب از هم کاشته شوند. بهترین فاصله برای کاشت نهال انجیر استهبان در زمینهای مسطح ۴*۴ یا ۴*۵ متر است. اما در زمین‌های شیب‌دار می‌توان این نهال را با فاصله ۳*۳ متر کاشت. اگر نهال را به روش دیمی می‌کارید، باید فاصله بیشتری را در بین نهال‌ها لحاظ کنید.

نهال انجیر استهبان برای محصول دهی نیاز به رقم گرده‌ زا دارد. به ازای هر ۳۰ اصله نهال انجیر باید یک رقم گرده افشان بکارید. در صورتی که به این مسئله توجه لازم را نداشته باشید، انجیرها پیش از موعد می‌ریزند و باعث خسارت جبران ناپذیری می‌گردد.

نگهداری نهال انجیر استهبان

نهال انجیر استهبان مقاومت بالایی برابر کم آبی و خشکی دارد. در مناطقی که میزان بارندگی بالا است، می‌توان نهال را به روش دیمی بکارید. اما مسئله مهمی که وجود دارد، تاثیر آبیاری در میزان بازدهی است. در روش دیمی بازدهی درختان تا حدی زیادی کاهش می‌یابد. میزان نیاز آبی نهال به شرایط اقلیمی منطقه، نوع خاک، سن نهال و آب و هوا بستگی دارد. همان گونه که کم آبی بر روی نهال تاثیر منفی دارد، آبیاری بیش از اندازه و غرقابی کردن برای نهال انجیر استهبان مضر است و باعث پوسیدگی ریشه می‌شود.

برای اینکه رشد نهال انجیر استهبان بهینه باشد و بازدهی آن به حداکثر میزان خود برسد، باید تغذیه آن از طریق خاک بهبود یابد. برای تقویت خاک باید در اواسط پاییز و در یا اواخر زمستان اقدام به کوددهی زمین نمایید. کود NPK با درصد ۲۰-۲۰-۲۰ دارای ترکیبات نیتروژن، پتاسیم و فسفر است. این کود یک غذای کامل برای نهال محسوب می‌شود و باعث رویش برگ‌ها، میوه و گل در فصل رشد خواهد شد. البته کودهای پوسیده دامی نظیر گاو و گوسفند نیز به صورت طبیعی این عناصر را برای نهال فراهم می‌کنند.

برای پرورش نهال انجیر استهبان باید با آفات و بیماری‌های این نهال آشنا شوید تا در صورت لزوم بتوانید اقدامات لازم را انجام دهید. ترشیدگی انجیر، بیماری زنگ انجیری، موزائیک انجیر، شانکر، پوسیدگی طوقه و ریشه و بیماری‌های باکتریایی از اصلی‌ترین بیماری‌هایی است که این نهال را تهدید می‌کند. برای مقابله با این آفات، باید نهال با سموم مناسب سمپاشی شود. همچنین علف‌های هرز اطراف نهال حذف گردد.

یکی از اصلی‌ترین مواردی که برای مقابله با آفات ضروری است، هرس نهال است. این نهال از سال سوم باید هرس شود. هرس فرمدهی در فصل زمستان انجام می‌گیرد. هرس باردهی باید در فصل تابستان و زمستان انجام شود. در تابستان هرس به صورت سبک است و فقط جوانه‌های اضافه، پا جوش‌ها و شاخه‌های غیر مثمر حذف می‌شوند. اما در زمستان هرس سنگین است و جوانه‌های جانبی و شاخه های اضافی بریده می‌شوند.